Zoals je in het vorige blogbericht in deze reeks kon lezen, ben ik een voorstander van intuïtief eten en begin ik daarbij altijd met de basis over honger en verzadiging. Nog een voordeel van dit principe goed onder de knie te hebben, is dat je veel beter het onderscheid kan gaan maken tussen eten uit honger en eten uit zin of 'goesting'.
Eten zonder honger: oprechte goesting
Wil intuïtief eten dan zeggen dat je alleen nog maar mag eten wanneer je honger hebt en braaf moet stoppen wanneer je verzadigd bent? Neen! Je gevoel of intuïtie kan ook gewoon eens oprecht zin hebben in iets lekkers zonder dat daar honger bij komt kijken. En dat is perfect oké.
Van zodra je er in slaagt om jezelf ook echt iets te gunnen - dat doe je door te stoppen met voedingsmiddelen in te delen als 'goed' en 'slecht' maar te kijken naar wat jij lekker vindt en wat je niet lust - kun je ook weer momenten ervaren waarop je oprecht geniet van dat ijsje/chocolaatje/koekje/zakje chips... zonder dat het uit de hand loopt en je met een schuldgevoel eindigt.
Eten zonder honger: dwangmatige goesting
En dan is er nog een vorm van eten uit goesting die heel dwingend voelt. Je zou het bijna kunnen omschrijven als het gevoel dat je nu, onmiddellijk, direct iets moet eten of... de wereld zal vergaan. Misschien is dat wat dramatisch omschreven, maar voor veel mensen voelt dat moment ook echt zo aan. Het lijkt alsof er iets extern - laten we hem je saboteur noemen - in je oor fluistert en je dwingt om op zoek te gaan naar dat lekkers in de buurt. Alleen zo kan een drama vermeden worden en vind je (tijdelijk) rust.
Ik weet niet of jij het al hebt opgemerkt, maar deze situatie voelt niet als oprecht zin hebben in iets. In tegendeel, vaak eindigt je bij dit scenario met een schuldgevoel. En wanneer je er op terug kijkt, had je bij aanvang al niet echt zin in dat eten. Maar je moest, want op dat moment leek dat de enige manier om rust te vinden en van dat vervelende gevoel af te geraken.
We maken de vergelijking
Oprechte goesting | Dwangmatige goesting |
Jij neemt de beslissing om te eten uit vrije wil, omdat jij daar nu eens echt zin in hebt | Je saboteur heeft de overhand en probeert je te overhalen om toch maar te eten |
Je neemt een normale portie | Je neemt een normale portie om te beginnen of je hamstert en neemt meteen de hele verpakking erbij |
Je eet het traag op zonder afleiding | Je eet snel en gedachteloos, misschien zelfs in het geniep of afgeleid door TV... |
Je geniet er van met al je zintuigen | Je eet zonder te proeven, genieten is niet van belang, je wil gewoon even ontsnappen |
Na het eten ben je mentaal voldaan, voel je je rustig en heb je geen drang naar meer | Je voelt je een bodemloze put, raakt mentaal moeilijk voldaan en wilt nog eten |
Conclusie?
Eet gerust iets wanneer je daar zin in hebt. Maar check wel even in bij jezelf en ga na of je dit uit vrije wil doet. Stel jezelf daarbij zeker eens de volgende vragen:
Ben jij het die de beslissing maakt of is je saboteur aan het woord?
Wat betekent eten op dat moment voor jou? Welke rol vervult het?
Eet je uit oprechte goesting in dat lekkers of om even niet te moeten voelen?