In het vorige blogbericht hebben we het gehad over je gedachten en wat je allemaal tegen jezelf zegt in je hoofd. Iets wat daar goed bij aansluit zijn je gevoelens of emoties. Die komen namelijk vooruit uit die gedachten die je hebt.
Duidelijke en diffuse emoties
Het lijk simpel, gevoelens en emoties, iedereen kent ze wel en iedereen kan er ongetwijfeld wel enkele opsommen. We hebben een aantal duidelijk basisemoties:
Vreugde
Verdriet
Boosheid
Angst
Teleurstelling
...
En we hebben ook een aantal minder duidelijk omschreven gevoelens of emoties:
Verveling
Rusteloosheid
Niet goed in je vel zitten
Gevoel van leegte
...
Wat voel jij?
Bij emotioneel eten ligt het probleem bij het niet goed kunnen benoemen van wat je voelt en ook niet weten hoe je ruimte kunt geven aan dat gevoel zodat je er niet blijft in gevangen zitten. Bij emotioneel eten zou je dus kunnen spreken van een vorm van 'gevoelsblindheid'.
Een eerste belangrijke stap zal dus zijn om inzicht te krijgen in wat je voelt wanneer je emo-eet. In het begin kan dat echt heel moeilijk zijn. Misschien noem jij het al jaren 'een hongertje' dat je dan voelt opkomen terwijl het eigenlijk helemaal niks met lichamelijke honger te maken heeft.
Daarom is het minstens even belangrijk om aan de slag te gaan met de hongerbalans. Wanneer je de lichamelijke signalen van honger in je lijf weer kent, kun je op het moment dat je wil emo-eten al meteen de vraag stellen 'Voel ik nu echt honger in mijn maagstreek?'. Is het antwoord 'nee', dan kan je verder gaan met jezelf de vraag te stellen wat je dan wel voelt.
"Ik heb geen lichamelijk hongergevoel dus stel dat ik nu zou gaan eten, wat zou dat eten dan voor me betekenen?"
Neem de tijd om even in te checken in je lichaam. Probeer op dat moment te gaan naar de plaats waar je dat gevoel of die emotie ervaart in je lijf. Waar zit het precies, is het groot of klein, wat doet het met je... En wat doet het met jou om op die manier dat gevoel of die emotie even ruimte te geven?